We moeten er nog heel lang op wachten, volgens sommigen tot juli en volgens anderen zelfs tot september, de Glenmorangie Taghta. De Taghta is de uitkomst van het Cask Masters programma waar Glenmorangie in maart 2013 al is gestart. Het gaf whiskyliefhebbers en dan met name de Glenmorangie fans de mogelijkheid om zelf te beslissen over iedere stap in de creatie van een nieuwe single malt. Deze stappen waren de whisky zelf, de naam, de verpakking en de fotografie.

In de afgelopen maanden konden verschillende whisky liefhebbers thuis of op festivals drie verschillende Glenmorangie bottelingen proeven. Eigenlijk hetzelfde proces als wat The Glenlivet recentelijk deed met de Guardians’ Chapter. Ook daarbij mochten fans kiezen tussen drie alternatieven. Bij Glenmorangie gaat men echter wel wat verder want ook de naam en verpakking zijn onderhevig aan een verkiezing.

De drie te proeven bottelingen werden in het begin simpelweg  A, B en C genoemd. A was een Bourgogne finish, B een Bordeaux Finish en C een Manzanilla Finish. Gezamenlijk met de deelnemende fans en een expert koos Director of Distilling and Whisky Creation Dr. Bill Lumsden voor botteling C, de Manzanilla Finish.

Een expert zult u dan wellicht denken? Ja een expert. In elke stap van het proces wordt/werd Bill bijgestaan door een expert op dat gebied. Tijdens de laatste stap is dat bijvoorbeeld Jason Scott, de mede-oprichter van de bekende Bramble Bar in Edinburgh. En zo wordt langzaam toegewerkt naar een release.

Nog t/m 8 juni kan men op de site http://www.glenmorangie.com/caskmasters meedoen met de allerlaatste stap, het kiezen van een locatie voor de introductie. Op 9 juni zal Glenmorangie vervolgens bekendmaken waar en wanneer de introductie plaats vindt.

Dan de whisky zelf, want dat is toch wel het meest interessante. De Taghta (uitspreken als: Tuh-ta) is Gaelisch voor ‘de uitverkorene’ en dat doet recht aan het proces waarbij duizenden fans bepaalden wat de nieuwe release zou worden. Qua naam versloeg het Coileanta en Salainn en de whisky zelf is  en 15 tot 18 jaar oude single malt met een rijping op ex-bourbon vaten en een finish op Manzanilla sherry vaten. Gebotteld op 46% en waarschijnlijk in een zeer beperkte oplage verkrijgbaar.

De prijs is nog niet bekend maar de proefnotities zijn dat gelukkig al wel.

Kleur: honing en medium amber

Neus: tonen van marsepein, vanille cup cakes en eucalyptus. Vochtige fruitcake, aardbeien shortcake, sinaasappel schillen jam en een vleugje aceton. Met een paar druppels water komen tonen van verse mint en kruidnagel naar boven

Smaak: verwarmend en een beetje koolzuurhoudend op de tong met tonen van gedroogde Turkse abrikozen, lavendel en rozenblaadjes. Eucalyptus honing, kweepeer jam, druiven gelei en Griekse baklava

Afdronk: lang met tonen van zoete kruiden als kruidnagel, kaneel, nootmuskaat en steranijs

Overall gezien een winterse whisky die niet extreem complex is maar vooral comfortabel aanvoelt. Sommige fans doet het herinneren aan de Sonnalta PX..

We moeten echter nog even geduld hebben… Op de hoogte blijven? Kijk regelmatig op dit blog of volg ons via Facebook!