Hallo, Tom-Roderick hier, sinds maart blogger voor Slijterij Frans Muthert op dit blog en daarnaast student International Business and Management. De afgelopen maanden schreef ik op dit blog veel over wijnspijs combinaties, whisky&food en nieuwe releases. Het komende jaar even niet, althans iets minder vaak en op een andere manier, dan verblijf ik voor mijn studie een half jaar in Hangzhou (China) en een half jaar in Taipei (Taiwan).

En ook daar is genoeg te beleven op drankgebied, zij het dat dit volledig anders is dan in Europa. Daarom vandaag deel 1 in: ‘ From Asia with……… ’

Westerse dranken als wijn en likeuren worden hier in China al snel als statussymbool gezien en hun marktaandelen groeien tegelijkertijd heel hard. Franse rode wijn, bij voorkeur een fles met een klassiek etiket met daarop een kasteeltje, is niet aan te slepen. Wat er precies in zit maakt de gemiddelde chinees niet zoveel uit. Het is rood, wijn, komt uit Frankrijk, kost een paar centen en is vaak niet erg smaakvol.

Alhoewel uit Frankrijk komt het trouwens ook heel vaak niet. De echte verplichting om het land van herkomst en de streek te vermelden ontbreekt. Net als andere informatie die in het Westen vrijwel overal verplicht is te vermelden. Het kan dus zomaar zijn dat je een concentraat van druivensap drinkt dat in Rusland opnieuw is aangelengd met water en gist. Maar waar wel doodleuk het label French Red Wine opgeplakt wordt. Het Nederlandse tv-programma De Keuringsdienst van Waarde wijdde er in 2011 al eens 2 uitzendingen aan. De praktijken van veel wijnboeren waarbij ‘nepwijn’ geproduceerd wordt die vervolgens doodleuk als wijn verkocht wordt. Een gedeelte hiervan beland ook op de Europese market maar het grootste deel wordt verscheept naar China, Taiwan en Thailand.

Kwaliteitswijn vind je overal, dus ook in China. Je betaald er alleen wel flink voor. De gemiddelde prijzen van Europese en Zuid-Amerikaanse wijn liggen zo’n 3 maal hoger dan in Nederland. Veel kleine maar ook grote wijnhuizen zoeken hun heil in China. Zo zijn er Italiaanse wijnboeren die enkel voor de Chinese markt produceren en bekende Franse namen (Rothschild) die het liefst alleen maar in China zouden verkopen. De Chinese wijnmarkt is booming, flessen Rothschild maar ook dure champagnes zijn niet aan te slepen voor de rijke Chinezen. Geluk voor al deze wijnboeren, van deze rijken zijn er genoeg en het worden er alleen maar meer. Om deze vraag aan te kunnen is Rothschild na 15 jaar vooronderzoek in januari 2012 zelfs gestart met wijngaarden in China om de markt alhier te kunnen bedienen.

Een chinees alternatief is er ook, The Great Wall Red Wine bijvoorbeeld. Geproduceerd in China waar men sinds de jaren 90 ook druk doende is om een inhaalslag te maken met het Westen. Witte wijnen van de Muscat en Riesling druif en als rode wijn Carignan en de ‘Bordeaux-stijl’ wijnen van Cabernet Sauvignon. Eerst vooral voor de export, vanwege de lage inkomens was ook deze wijn namelijk onbetaalbaar voor de gemiddelde Chinees. Maar tegenwoordig is 90% van de consumptie voor ‘ eigen gebruik’ .

Er staat hier genoeg te gebeuren op het gebied van wijn en gedistilleerd. Daarom de komende maanden zo af en toe een mooi verhaal over het Chinese alcohol gebruik. Ooit gehoord van slangenlikeur of een wijn spa? Tot de volgende keer!

再见